Unihokej

UNIHOKEJ (na świecie pod nazwą floorball) jest sportem drużynowym przypominającym hokej na lodzie, ale rozgrywany w halach sportowych z twardą nawierzchnią. Do gry używa się poliwęglanowych kijów zakończonych kompozytową blendą (łopatką), dzięki którym w łatwy sposób można operować i strzelać na bramkę przeciwnika lekką, plastikową piłką. Technika i taktyka gry jest podobna do hokeja na lodzie.

Unihokej to dyscyplina sportowa, która pojawiła się w latach pięćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych. Była oryginalną dyscypliną pozwalającą na drużynowe rozgrywki młodych ludzi na salach sportowych z użyciem lekkich plastikowych piłek i kijów. Na początku kije były bardzo podobne do kijów hokejowych, jednak ich blendy znacznie łatwiej dawały się kształtować. Nową grę nazwano floorhockey a pierwszy turniej rozegrano w Michigan w 1962 roku. Floorhockey bardzo szybko stał się grą bardzo popularną w szkołach i wielu klubach przyjmując szybko bardzo wiele różnorodnych nazw - dla przykładu plasticbandy, softbandy i floorbandy. Wkrótce oryginalny floorhockey przekształcił się w bardzo popularną grę zwaną Floorball.

W Polsce od 1991r. przyjęła się nazwa unihokej. Jest to gra zespołowa, w której uczestniczą bezpośrednio dwie drużyny składające się z 5 zawodników oraz bramkarzem. Celem gry jest zdobycie jak największej liczby bramek. Wielkość bramek jest zbliżona rozmiarami do bramek hokeja na lodzie. Boisko to prostokąt 40x20 m, w którym wyznaczona jest linia środkowa, pola bramkowe, punkty rzutów sędziowskich. W czasie gry należy przestrzegać podstawowych zasad: nie wolno grać kijem uniesionym powyżej kolan, nie wolno też grać głową, ręką oraz przebywać i bronić w polu bramkowym. Mecze sędziowane są przez dwóch równorzędnych sędziów.

Ze względu na charakter pracy mięśniowej oraz czynności ruchowych wykonywanych przez zawodników unihokej jest grą niezwykle dynamiczną, pod względem rozwoju cech motorycznych zaliczyć go można do dyscyplin o charakterze szybkościowo-wytrzymałościowym. Unihokej, jak i inne gry drużynowe, wymaga od zawodników przede wszystkim umiejętności działań zespołowych, a niezbędnym warunkiem do odniesienia zwycięstwa jest współpraca poszczególnych jednostek, formacji i całego zespołu.

Początkowo unihokej był tylko grą rekreacyjną, rodzinną, stanowił uzupełnienie zajęć z innych dyscyplin, obecnie podbija świat, wchodzi na duże areny sportowe. Rozwija się niezwykle dynamicznie i ma coraz więcej zwolenników na całym świecie. Ta atrakcyjna i widowiskowa gra stanowi również znakomite uzupełnienie specjalistycznych treningów innych dyscyplin sportu. Można ją także uprawiać w ramach zajęć wychowania fizycznego. Podstawową zaletą unihokeja jest to, że mogą w niego grać wszyscy, także osoby o mniejszej sprawności fizycznej, a nawet niepełnosprawni. Wymaga to jednak odpowiednich modyfikacji. Gra jest bezpieczna, wyzwala wiele emocji i daje grającym dużo przyjemności.

Obecnie na świecie prowadzone są rozgrywki we wszystkich kategoriach wiekowych. Rozgrywane są mistrzostwa krajów, Europy, świata. Czołówka światowa to Szwecja, Finlandia, Szwajcaria, Czechy, Łotwa, Norwegia, Niemcy, Estonia, Słowacja Stany Zjednoczone, Dania, Rosja, Kanada. Obecnie dyscyplina jest oficjalnym sportem Igrzysk Sportów Nieolimpijskich World Games (w 2017 roku w Polsce – Wrocław). Czynione są starania, aby unihokej stał się dyscypliną olimpijską. W Polsce mamy rozgrywki ekstraklasy seniorów i seniorek, I ligi seniorów, ligi juniorów starszych, juniorów młodszych, młodzików, dzieci. Od 2000r. do 2015 r. w rozgrywkach I ligi, a następnie ekstraklasy brali udział studenci Politechniki reprezentujący barwy KS AZS Politechnika Wrocławska oraz Akademickiego Klubu Sportowego Politechniki Wrocławskiej.

Istnieje kilka odmian unihokeja różniących się od standardowej wersji:

freebandy - odmiana unihokeja wprowadzona około 2000 roku; nie ma w niej ograniczeń co do wysokości, na jaką można unieść kij, bramki są umieszczone wyżej niż w tradycyjnym meczu, a zawodnicy posługują się nieco zmodyfikowanymi kijami, które umożliwiają przenoszenie na nich piłki;
streetbandy - odmiana unihokeja popularna w Szwecji; w tej wersji unihokeja w meczu bierze trzech zawodników, nie ma bramkarzy, a bramki i boisko są mniejsze;
swiss floorball - odmiana unihokeja popularna w Szwajcarii; mecz trwa dwie tercje (po 15 lub 20 minut), a bierze w nim udział trzech zawodników;
unihokej na wózkach inwalidzkich - w tej odmianie obowiązują tradycyjne zasady; pierwszy taki mecz pod patronatem Międzynarodowej Federacji Unihokeja rozegrały Czechy i Szwecja podczas Mistrzostw Świata w Unihokeju Mężczyzn w 2008 roku.

Informacje o unihokeju: