Tenis stołowy

TENIS STOŁOWY, popularnie zwany ping-pongiem, to gra sportowa dla 2 (gra pojedyncza) lub 4 osób (gra podwójna lub mieszana), prowadzona na specjalnym stole (przedzielonym siateczką). Gra polega na odbijaniu drewnianą rakietką o gumowych okładzinach piłeczki celuloidowej w sposób utrudniający jej odbiór przeciwnikowi. Grę prowadzi się do 4 wygranych setów (set - zdobycie minimum 11 punktów, przy 2 punktach przewagi). Tenis stołowy wywodzi się prawdopodobnie z Chin lub Indii, skąd angielscy żołnierze i kupcy przenieśli go (koniec XVIII w.) do Wielkiej Brytanii. Początkowo grano piłeczką kauczukową i dopiero wynalazek Anglika J.Gibba (lata dziewięćdziesiąte XIX w.) spowodował popularyzację tej gry. W 1926r powstała Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego (ITTF) i rozegrano pierwsze mistrzostwa świata. Od 1988 tenis stołowy jest dyscypliną olimpijska. W Polsce tenis stołowy uprawiano od lat dwudziestych XX w. W 1931r powstał Polski Związek Tenisa Stołowego, a rok później rozegrano pierwsze drużynowe mistrzostwa Polski. Największe sukcesy na arenie międzynarodowej odnosili: A.Ehrlich (6-krotny medalista mistrzostw świata, 1935–39) oraz A.Grubba, L.Kucharski i L.Błaszczyk.